گسترده شدن همگانی استفاده از ماکت ها در سینما ، وجود افراد متخصص این رشته را بیشتر از قبل طلب می نماید.
در دنیای امروز لنزهایی با وضوح سرسوزن ، فیلم های نگاتیو خیلی دانه ریز و فیلم های خام کریستالی ، هر اشتباه و نقطه ضعفی را نمایان می سازند و آخرین راه حل نهایت دقت به جزئیات توسط تیم حرفه ای این رشته است . حل نهایت دقت به جزئیات توسط تیم حرفه ای این رشته است . فیلمبردار جلوه های ویژه سینمایی باید با کارگردان ، مدیر فیلمبرداری فیلم و اعضای گروه جلوه های ویژه سینمایی صحبت کند .
او باید تصاویر موجود را در نهایت دقت بررسی کند و سپس براساس موارد موجود ، مطابق روش زیر به چگونگی به تصویر در آوردن ذهنیت خود بیندیشد :
مدل های انفجاری ، آتش یا آب تا آنجا که بودجه و ایمنی اجازه می دهند باید بزرگ ساخته شوند . حتی در صورت امکان نصف اندازه واقعی و فیلم برداری با سرعت بالا انجام شود . باد شدید می تواند قطرات آب را به اطراف بپاشاند . مدل هایی که قرار است منفجر شوند ، باید قبلا قطعه قطعه شده و دوباره متصل شوند و به وسیله مواد آتش بازی کم سرعت ، ضعیف و رنگی و ترجیحا توسط دو یا چند انفجار متلاشی شوند . انواع دیگر مدل ها می توانند آنقدر بزرگ ساخته شوند تا جزئیات بیشتر و عمق میدان وسیعتر داشته باشند . انفجار ماکت ها و آتش می تواند خطرناک باشد چرا که دوربین باید تا حد امکان نزدیک به صحنه باشد . به همین خاطر از قبل پیش بینی های لازم را انجام دهید .
اگر هیچ شئ ء متحرکی در ماکت نباشد می توان با هر سرعتی فیلم برداری کرد . آب ، آتش ، انفجار یا جلوه سقوط معمولا توسط مدلهای بزرگ و با سرعت 360 فریم در ثانیه فیلمبرداری می شوند . سرعت دقیق بستگی به مقیاس ماکت و جلوه مورد نظر دارد . برای کسب بهترین نتیجه قبلا تست بزنید . نماهای سرعت بالا معمولا پرهزینه و غیر قابل پیش بینی هستند . خیلی غیر طبیعی نیست که نماهای انفجار ماکت را با سرع 300 فریم در ثانیه گرفت تا مقیاس بزرگتری به دست آید . یک ثانیه زمان فیلم برداری 5/12 ثانیه بر روی پرده طول خواهد کشید .
در صورتی که تکنسین مواد منفجره چندین انفجار را در برنامه داشته باشد می تواند با استفاده از کامپیوتر تا یک میلیونیم ثانیه زمان را برای لحظه انفجار تعیین کند . حرکت شئ ء یا دوربین در نما بایستی 5/12 بار سریعتر از زمان واقعی انجام شود . به همین دلیل احتیاج به نصب سازوکارها و اتصالاتی برای حرکت سریع دوربین است . با ارتباط نزدیک با گروه اتصالات آن ها را از مشکلات و ویژگی کارتان آگاه کنید . هنگام فیلم برداری با سرعت بالا و دیافراگم بسته تر ، دست یابی به نورپردازی صحیح و سطح نوری مناسب بسیار مشکل می شود . اگر از آرکهای HMI استفاده می کنید مطمئن شوید که در سرعت فیلمبرداری انتخابی هیچ گونه پرشی در نور آن ها وجود نداشته باشد . نماهای که بایستی در فضای خارجی اتفاق بیفتند در صورت امکان بهتر است در فضای خارجی فیلمبرداری شوند . در روش فیلم برداری قاب به قاب ، فیلم برداری فریم به فریم و با حرکت جزئی اشیاء توسط دست بین دو فریم انجام می شود . در شرایط نور کم ، نوردهی 4/1 ثانیه در فریم یا بیشتر ، عمق میدان بیشتری را فراهم می کند . فیلمبرداری قاب به قاب آزادی حرکت بیشتر و حالت بیانی خاصی را به شئ ء یا چهره می دهد . هنگامی که دوربین یا جسمی توسط موتورهای کنترل کامپیوتری در سرعت بسیار پایین حرکت می کنند ، از فیلم برداری Motion Control استفاده می شود . نوردهی طولانی مدت در یک فریم ، امکان بسته تر شدن دیافراگم را فراهم می کند . کامپیوتر می تواند حرکات موتورها و نوردهی را چندین بار تکرار کند . هر وجه و سطحی از نما می تواند به منظور اتمسفر ، رنگ ، غلظت و فیلتربندی تفکیک شود . تصویر می تواند براساس نوردهی چند باره تکه های انتخابی فریم ها و با تکرار همان حرکت در هر بار ، توسط کامپیوتر ساخته شود . هنگام فیلم برداری از مدل های حیوانی و امثال اینها از فیلم برداری Go – Motion استفاده می شود . بخش عمده بدن به میله هایی متصل است که توسط موتورهای کنترل کامپیوتری حرکت داده می شود . حرکت اجزاء مدل در هر فریم توسط دست انجام می شود. در روش فیلم برداری تک فریم امکان استفاده از دیافراگم بسته تر و نوردهی طولانی مدت وجود دارد .
مقیاس مدل به صورت اینچ در فوت یا به عنوان بخشی از انداره کامل عنوان می شود . در فیلم برداری از یک ماکت ، سرعت فریم کاملا به مقیاس ماکت بستگی دارد . این شامل افتادن اجسام ، ریزش آب ، حرکات موجی ، آتش یا دود ، انفجارهایی که اجسام را به اطراف پراکنده می سازد . امثال این ها می شود . از طرف دیگر ، هر جسمی مثلا یک اتوموبیل که با سرعتی کنترل شده حرکت می کند وابسته به سرعت انتخابی دوربین است . سرعت فریم دوربین بر اساس عکس مجذور کسر مقیاس افزایش می یابد . ( مجذور ریشه در ارتباط با اندازه اصلی ماکت . ) به طور مثال ، برای ماکتی که 16/1 اندازه اصلی است 4/3 اینچ – یک فوت ، معکوس کسر مقیاس 16 است . مجذور ریشه 16 ، چهار خواهد شد و سرعت فریم باید چهار برابر جد طبیعی یعنی 96 فریم در ثانیه باشد . در همان شرایط ، تصویر اتوموبیلی که با سرعت 60 مایل در ساعت حرکت می کند بایستی به دلیل مقیاس ، 16/1 آن سرعت حرکت کند . اما به دلیل سرعت فریم چهار برابر ، سرعت فیلم برداری افزایش می یاید .
دنیس مورن ASC ، مشاور عالی جلوه های بصری در کمپانی Industrial Light And Magic است و دارای هشت جایزه آکادمی برای بهترین دستاوردها در جلوه های بصری است . او همچنان در حیطه طراحی و تولید تکنیک ها و لوازم جدید فعالیت می کند .
فیلم برداری کنترل حرکت ( Motion Control )
با رها شدن دوربین همیشه بسته به سه پایه ، جلوه های ویژه سینمایی و آزادی حرکت به هر سو ، تکنیک پیشرفته کنترل حرکت ، بخش جدایی ناپذیر زبان فیلم شد . تصویر تعقیبی دیجیتال نیز از این حوزه متولد شده است. فن آوری ارزان دیجیتال الترونیک که در اواخر سال های دهه 60 متولد شد ، امکان ضبط و تکرار حرکت را با دقت و اطمینان کافی فراهم کرد تا سیستم های دوربین روباتیکی که برای تولید مکان های فضایی در فیلم جنگ ستارگان نیاز بود ، فراهم شود . موفقیت این فیلم در اواخر سال های دهه 70 رنسانسی در جلوه های بصری سینما بود . از آن زمان اکثریت قریب به اتفاق 10 فیلم پر فروش ، فیلم های جلوه های ویژه هستند که متکی به کنترل حرکت برای صحنه های سرنوشت ساز هستند . پیش از پیدایش فن آوری دیجیتالی شیوه کنترل حرکات تکرار شوند به اشکال مختلف – موفق یا ناموفق – با استفاده از سیستم های ضبط با سیم آنالوگ ، کلگی ها و موتورهای سیلیکون و حتی با گردونه دستی و با استفاده از مترونوم جهت حفظ هم زمانی انجام می شد . کنترل حرکت تشکیل شده از یک سیستم الکترومکانیکی است که امکان حرکات فیزیکی را برای دوربین و مدل هایی که روی پایه های معلق موتوردار قرار دارند ، حرکات ریلی و امثال آن ها فراهم می کند تا به صورت دیجیتالی ضبط شوند و امکان می دهد تا گذرهای متوالی به حالت پرواز و با داشتن ویژگی تاری ناشی از حرکت که تصویر دوربین های فیلمبرداری معمولی نیز خواهند اشت ، فیلم برداری شوند.
ادامه این مقاله را از این قسمت مطالعه نمایید